~Συγγραφή: Μαριλένα Παππά,
~Εκδόσεις: Βακχικόν
Τόπος:
Ο Κάτω Κόσμος• εκεί όπου “τα νεκρά σώματα το βράδυ μοιάζουν με βράχια” ή Ο ενδόμυχος κόσμος του κάθε ανθρώπου.
Χρόνος:
Η ίδια η ηρωίδα (Αχώ) είναι άχρονη, ενώ τα χρονικά επίπεδα της ιστορίας από τη μια συμπλέκονται κι από την άλλη εξατμίζονται.
Πρόσωπα:
β) Ο Μανώλης. Μια παροδική ανάσα ζωής (ή αναστεναγμός ), μια εφήμερη πολυχρωμία ( με πολύ κόκκινο• όπως ο έρωτας, όπως το αίμα ) στην κατά τα άλλα ζοφερή πραγματικότητα της Αχούς.
α) Η Αχώ. Ένα πλάσμα που βιώνει την απόλυτη, βουβή, οριστική μοναξιά, την έλλειψη, το κενό, την οδύνη, την απώλεια, την εσωτερική ανελευθερία, τη δυστυχία.
Ωστόσο, αν και τσακισμένη η ηρωίδα, αποφασίζει να δώσει την (επίπονη) μάχη της και να ξεπεράσει τα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά της. Όλα τα εμπόδια. Κι ύστερα το τελευταίο.
Θα επέλθει,άραγε, η λύτρωση;
Μια νουβέλα 45 σελίδων με ποιητική λειτουργία της γλώσσας, πολυάριθμα σχήματα λόγου και εμφανείς επιρροές από το λογοτεχνικό ρεύμα του Υπερρεαλισμού.
Μια νουβέλα στην οποία η ηρωίδα έχει ένα από τα ομορφότερα ονόματα που έχω συναντήσει στην ελληνική λογοτεχνία…
